Chantal leidt een druk en betrokken leven. Naast haar werk als praktijkondersteuner werkt zij sinds 2017 als ANW-hoofd bij de Waalboog. Ze combineert haar werk met een actief gezinsleven en haar liefde voor dieren. 'We wonen in Wyler, met een groot stuk grond bij ons huis, waar inmiddels een kleine kinderboerderij staat. Het houdt me in balans. Iedere dag gezond wakker worden en dankbaar zijn voor het leven dat ik samen met mijn gezin heb; dat is mijn basis.' Die balans en dankbaarheid neemt ze mee in haar werk. 'Het helpt me om de menselijke kant van de zorg nooit uit het oog te verliezen.'
De kracht van echte ontmoeting
Chantal ziet in haar werk wat een groot verschil persoonlijk contact kan maken. “Als ik een goede week heb, ben ik veel bij mensen thuis geweest. Achter de voordeur zie je hoe het echt met iemand gaat. Het begint altijd met luisteren. Naar wat mensen nodig hebben, maar ook naar wat ze niet durven uitspreken. Het is niet alleen een diagnose, wegen en meten.'
Zingeving en eenzaamheid zijn belangrijke thema’s in haar werk. Ze is groot voorstander van organisaties en initiatieven als Incluzio, Dovida en Innoforte. 'Ontmoeting heeft zóveel impact. Ieder mens wil gezien en gehoord worden. Dat betekent wat voor je eigenwaarde en daarmee voor je mentale en fysieke gezondheid. Naarmate je ouder wordt, vallen er steeds meer mensen weg. Daarom is contact zo belangrijk. De kracht van verbinding maakt mensen echt sterker.'
Onveiligheid als stille crisis
Naast ontmoeting is veiligheid een tweede belangrijke pijler in het werk van Chantal. Ze zag jarenlang situaties die onzichtbaar blijven voor de buitenwereld en besloot daar iets aan te veranderen. Dat doet ze als Initiatiefnemer van de stichting Code Rood: Veilig huis voor kwetsbare ouderen. 'In de praktijk zie ik ouderen die leven met eenzaamheid, onzekerheid en onveiligheid. Ze kiezen niet voor zichzelf, maar voor het behoud van de relatie met bijvoorbeeld hun mantelzorger, ook als deze ongezond of onveilig wordt. Het gaat geleidelijk, stap voor stap, tot iemand volledig afhankelijk is.'
Met haar stichting wil ze in de toekomst ouderen met een ‘code rood’ tijdelijke opvang bieden voor zes tot twaalf weken, inclusief begeleiding. 'Voorlichting en signalering zijn belangrijk, maar dan? Waar kunnen mensen heen? Er is weinig opvang, er zijn weinig tussenstappen. Ouderenzorg vraagt om een netwerk dat durft te kijken, durft te spreken en vooral: dat durft te handelen. Dat vraagt een goede samenwerking tussen mantelzorgers, wijkverpleging, maatschappelijke organisaties en huisartsen. Daar zit voor mij de menselijke kant van de zorg. Ik heb een diep geloof in zorg die mensen echt ziet.'
Een waardig bestaan voor iedere oudere
Binnen huisartsenpraktijken speelt samenwerking een grote rol. Chantal: 'In die samenwerking ontwikkel je groepskracht. Ieder kwartaal komen praktijkondersteuners samen om casussen en ontwikkelingen te bespreken. Daar is altijd iemand vanuit Onze Huisartsen bij. We kijken dan niet alleen naar diagnoses, maar vooral ook naar de mens áchter de klachten.'
De wereld is snel, vindt Chantal. 'Juist daarom moeten we de momenten waarop we iemand écht zien, koesteren. Een luisterend oor, een vriendelijk woord, een glimlach; het zijn dingen die iemands lichamelijke én mentale gezondheid beïnvloeden.'
Uiteindelijk draait haar missie om waardigheid. 'Ieder mens verdient een waardig bestaan. Erbij mogen horen, mee mogen doen, gezien worden en veiligheid ervaren. Dat is geen luxe, maar een basisrecht. Door me daarvoor in te zetten, kan ik het verschil maken.'