Als arbeids- en organisatiepsycholoog belandde Ine per toeval in het P&O-vak. 'Ik liep stage bij Politie Gelderland-Zuid. Een collega kreeg een baan bij de GGD en tipte mij een vacature bij de personeelsadministratie. Dat voelde toen goed. Na twee jaar werd er een nieuwe functie gecreëerd, waarbij ik Arbozaken in mijn pakket kreeg, wat ik heel interessant vond. Ik heb er nog twee jaar gewerkt. Toen vond ik mezelf klaar om als personeelsadviseur te gaan werken.'
Persoonlijk ingewerkt
Bij Onze Huisartsen startte Ine in coronatijd. 'Het was een bijzondere tijd in ons toenmalige kantoor in Velp. Zo stroomde iedere dag rond half vijf in de middag het gebouw vol met mensen van de Meldkamer. Die zitten normaal met elkaar in een ruimte. Door corona hadden ze ieder een eigen kantoortje nodig. Veel andere collega’s werkten thuis, maar voor mij was dat niet wenselijk. Dat ik persoonlijk ingewerkt kon worden, heeft echt bijgedragen aan een goede start.'
Ine fietst iedere dag met plezier van Bemmel naar Arnhem. 'De weg naar huis gebruik ik om af te schakelen. Ik draag geen oortjes of koptelefoon om naar iets te luisteren. Ook mijn wekelijkse yogasessie is een rustmoment in het gehaaste leven. Ik keer daar in mezelf en word lijfelijk soepel. Het is een mooie aanvulling op het fietsen en hardlopen, waar je toch fanatiek met je benen bezig bent.'
Contact en verbinding
Als personeelsadviseur werkt Ine voor haar collega’s. Ze hecht veel waarde aan contact en verbinding, met haar leidinggevende en haar collega’s. 'Ik weet graag wat er in het team speelt. Hoe kunnen we processen verbeteren en mensen ontlasten? Zodat ze zich maximaal op hun werk kunnen focussen en Onze Huisartsen als fijne werkgever beschouwen? Ik heb een goede dag als ik een berichtje krijg van een collega die het fijn heeft gevonden dat ik iets snel heb opgepakt. Ik denk graag mee en ben altijd op zoek naar mogelijkheden. Openheid, integriteit en gelijkheid zijn voor mij belangrijke waarden in mijn werk.'
Inspelen op behoeften
Ine merkt in haar werk dat de zorg onder druk staat. 'Het is bijvoorbeeld moeilijk om triagisten te vinden. Ze werken vaak op momenten dat de meeste andere mensen vrij zijn. We zijn samen met een marketingbureau een mediacampagne gestart voor de werving van triagisten. Inmiddels draaien we zelf aan de knoppen om de juiste mensen binnen te halen én te behouden. In het behoud spelen we in op behoeften van triagisten. Hoe blijven ze bijvoorbeeld in contact met hun leidinggevende, die overdag werkt? Hoe geef je ze het gevoel dat ze gezien worden en onderdeel uitmaken van deze club? Een leidinggevende gaat daarvoor bijvoorbeeld op de locaties zelf werken en rekt de eigen werktijd wat op. Daarnaast staan de triagisten altijd 'aan'. Het is zwaar werk. Ook dat vraagt aandacht.'
Als interne ambassadeur voor het thema mantelzorg leerde ze nog iets. 'Triagisten worden vaker gevraagd mantelzorg te verlenen. Ze zijn overdag vaak vrij en hebben een zorgachtergrond. Wat betekent dat voor hun werk? Hoe combineer je die rollen? Helpt meer flexibiliteit? En hoe organiseer je die dan? Kun je een aantal uren vrij krijgen om die taken te verrichten? Iets meer betaald verlof inzetten? Dat komt allemaal nauw.'
Groepskracht
Een andere groep die specifieke aandacht vraagt, zijn de praktijkondersteuners. Ine: 'Ze werken vaak op meerdere praktijken in de regio. Hun teammanager is veel op pad om contact en verbinding te houden en gesprekken te voeren. Dat Onze Huisartsen inzet op het zo goed mogelijk digitaal kunnen werken, is voor ons als medewerkers daarbij echt een plus.'
Naast zorgzaam is groepskracht voor Ine de meest aansprekende waarde van Onze Huisartsen. 'Wij zijn allemaal een klein onderdeel van het grotere geheel. Als we onze perspectieven bij elkaar leggen, en uitwisselen waar we vanuit onze positie tegenaan lopen, kunnen we vraagstukken effectiever aanpakken.' Het past voor Ine bij de lerende organisatie die Onze Huisartsen is. 'Laten we vooral dingen samen oppakken, met een open blik. In de wijken en met collega’s. En regelmatig samen een pas op de plaats maken, zodat we erna weer verder kunnen. Met de neuzen dezelfde kant op.'