'Ik geloof stellig dat we preventief, aan de basis, moeten investeren. Vanuit deze functie hoop ik bij te kunnen dragen aan het 'veilig en geliefd' opgroeien en ontwikkelen van jeugdigen binnen hun gezinssysteem. Hen bestendigen in het gevoel dat ze mogen zijn wie ze zijn, ondanks de hobbels van het leven en een maatschappij die soms anders suggereert. Ik wil ze tools en bewustwording meegeven, zodat ze zoveel mogelijk zelfstandig, vanuit eigen kracht, verder kunnen. Dat is wat me drijft in mijn werk.'
Vakbekwaam
Miranda is gedreven in haar werk. De waarde 'vakbekwaam' van Onze Huisartsen spreekt haar dan ook sterk aan. 'Het is voor mij een belangrijke persoonlijke waarde. Ik blijf mezelf voortdurend bijscholen en ontwikkelen. Vakbekwaamheid betekent ook dat je in samenhang met je omgeving werkt. Ik begeleid kinderen, jongeren en hun ouders binnen het systeem waarin ze met elkaar leven en werk nauw samen met huisartsen, jeugdconsulenten van de gemeente, het onderwijs en zorgpartners.'
Verhalen schrijven
Niet alleen in haar werk is Miranda gedreven. Ze schrijft met minstens evenveel passie. 'In mijn vrije tijd schrijf ik graag korte verhalen, veelal met een pedagogisch tintje. Ik heb een kinderboek uitgegeven met innerlijke krachtverhalen. In het werk zoek ik met kinderen en jongeren eigenlijk altijd naar hun eigen krachten, talenten en mogelijkheden. Mijn verhalen bevatten vaak metaforen en praktijkervaringen, waarin de lezers herkenning kunnen vinden. Momenteel schrijf ik praktijkverhalen over wat ik als POH-Jeugd tegenkom. Niet alleen om de veelzijdigheid van de functie te laten zien, maar vooral om kinderen en jongeren een stem te geven.'
Niet problematiseren wat niet hoeft
Terug naar de zorg. Miranda gelooft dat met gerichte, kortdurende begeleiding en advies, onnodige doorverwijzingen kunnen worden voorkomen. 'Bijvoorbeeld door het normaliseren van ontwikkelingstaken en mentale processen waar alle jeugdigen mee te maken krijgen. De kunst is om achter het gedrag van de jeugdige, en ouders, te kijken. Het in een bepaalde context te zien, verder dan de symptomen of aanmeldklacht. Soms is het puzzelen naar de achterliggende hulpvraag, maar dat maakt mijn werk juist zo waardevol.'
'Mijn begeleiding start met een intake, waarna meestal een aantal contacten volgen. De POH-Jeugd is laagdrempelig en dat hoop ik ook als persoon te zijn. Het is daarbij helpend dat ik onderdeel ben van de huisartsenpraktijk en nauw samenwerk met huisartsen. Jeugdigen en ouders associëren mij niet direct met hulpverlening. Soms is die positie, als intermediair, een prettige. Dan kan ik, indien nodig, gemotiveerd en gefundeerd naar de juiste plek doorverwijzen.'
Uitgangspunt in mijn werk is 'zo licht en kort als mogelijk, zo zwaar als nodig’. Laten we niet problematiseren wat niet hoeft. Niet bagatelliseren, maar ook niet doorslaan naar de andere kant en onnodig pathologiseren of zelfs medicaliseren. Laten we jeugdigen, hun ouders, onderwijs en de samenleving van goede informatie voorzien over thema's die met opgroeien en opvoeden te maken hebben en hen hierbij begeleiden. Thema's als 'druk gedrag', emotieregulatie, verlies, neurodiversiteit, prikkelverwerking bespreekbaar maken. Een kind mág druk zijn en worstelen met emoties en de puberteit. Het mág in de overgang naar de middelbare school moeilijkheden ervaren. Dat hoort allemaal bij opgroeien en ontwikkelen. Soms kan een lichte interventie al uitkomst bieden. Ik stel mezelf vaak de vraag: wie ervaart de lasten? Het kind, de ouders of bijvoorbeeld school? Waar is dit kind of gezin daadwerkelijk mee geholpen? Als POH-Jeugd doen we een zorgvuldige screening en triage, en kunnen zo goed inschatten wat nodig is. Vijfentwintig jaar ervaring in de jeugdhulpverlening helpt daar zeker bij.'
Het verschil maken
Miranda ervaart regelmatig dat ze met haar werkwijze en functie het verschil kan maken. 'Laatst zei een moeder nog: 'Ik ben zo blij met jou en dit traject. Hadden we dit ook maar met mijn zoon kunnen doen, maar toen was er nog geen POH-Jeugd.' Of een leerkracht die aangeeft dat ze zo blij is met handelingsadviezen die ik gegeven heb voor een bepaald kind, waardoor een verwijzing voor ADHD-onderzoek niet meer nodig is.'
'Deze voorbeelden onderschrijven mijn visie om vooral te investeren in de voorkant van de zorg. Zoals ik het ervaar, wordt dit binnen Onze Huisartsen breed gedragen. Veel van het scholingsaanbod is hier in essentie op gericht. Gelukkig raakt de gehele zorgverleningswereld er steeds meer van doordrongen dat dit de weg moet zijn. Luister en sluit aan bij wat er is. Erken dat wat moeilijk is, maar houd vooral focus op wat goed is en gaat. En bouw daarop verder.'